เกร็ดความรู้ เทวะตำนาน

ศรี ลลิตา สหัสรนามะ โศลกที่ 6

Murugesan Devi UpasakaComments Off on ศรี ลลิตา สหัสรนามะ โศลกที่ 6

ส่วนหนึ่งของบทโศลกอันงดงาม อันกล่าวถึงความงดงามของพระพักตร์แห่งพระเทวี จากบท ศรี ลลิตา สหัสรนามะ (พันนามพระลลิตา)

วทนสฺมร มางฺคลฺย-คฺฤหโตรณ จิลฺลิกา।
วกฺตฺรลกฺษมี ปรีวาห จลนฺมีนาภ-โลจนา॥

#คำอ่าน
วะทะนัสมะระ มางคัลยะ คฤหะโตระณะ จิลลิกา
วักตระลักษมี ปะรีวาหะ จะลันมีนาภะโลจะนา

#คำแปล
พระนางผู้ทรงมีพระขนง(คิ้ว)ดังประตูทางเข้าสู่คฤห(เรือนที่อาศัย)แห่งความงามแลความมงคลบนพระพักตร์อันทรงเสน่ห์.

พระนางผู้ทรงมีดวงเนตรดุจดังมัจฉาอันงดงามซึ่งแวกว่ายบนกระแสแห่งความงดงามบนพระพักตร์.

-ศรี ลลิตา สหัสรนามะ โศลกที่ 6

แปลโดย มุรุเกศัน เทวี อุปาสกะ
(กิตติกร อินทรักษา)

Murugesan Devi Upasaka
https://hindumeeting.com/author/murugesan/

Related Articles
เทวะตำนาน

พระศิวะ

Mathrey

พระศิวะจัดว่าเป็น พระเป็นเจ้าที่มีผู้เคารพรักมากที่สุดพระองค์หนึ่ง ตามเทวตำนานกล่าวว่า พระองค์มีพระกรุณาสูงส่ง มีพระวรกายสีขาวชโลมด้วยเถ้าถ่าน(ภาสมะ) ทรงมุ่นมวยพระเกศาไว้บนพระเศียร ทรงทัดพระจันทร์เป็นปิ่น(จันทรเศขร) บนยอดพระเกศามีพระคงคาไหลวนอยู่(คงคาธร) มีสามพระเนตร(ตรีเนตร) พระเนตรตรงกลางพระนลาฏ(หน้าผาก) ถ้าลืมออกดูก็จะกลายเป็นไฟบรรลัยกัลป์ผลาญ โลก ทรงมีสังวาลเป็นนาค พระศอมีสีนิล(นีลกัณฐ์) เพราะยาพิษที่ทรงเสียสละดื่ม ทรงนุ่งห่มหนังเสือหรือหนังช้าง มีสองพระกร บ้างก็ว่าสี่พระกร ทรงตรีศูลเป็นอาวุธสำคัญ มีพระอุมาฯ เป็นชายา พระคเณศแลพระสกันทะ (ไทยเรียก-ขันธกุมาร อินเดียใต้เรียก-พระสุพรหมัณย์) เป็นโอรส มีพระนิเวศที่เขาไกรลาศ รูปที่นิยมทำคือรูปทรงเข้าสมาธิ เพราะทรงเป็นบรมโยคี บ้างก็นิยมทำเป็นรูปมีห้าพระพักตร์อันเป็นสัญลักษณ์แสดงมูลธาตุทั้งห้าของ โลกคือ […]
เกร็ดความรู้ เรื่องทั่วไป

เหตุแห่งการอวตารลงมาขององค์ภควาน

Murugesan Devi Upasaka

एते चांशकलाः पुंसः कृष्णस्तु भगवान्स्वयम्। इन्द्रारिव्याकुलं लोकं मृडयन्ति युगे युगे॥ คำอ่านไทยบทคาถาแรก เอเต จางศะกะลาห์ ปุงสะห์ กฤษณัสตุ (กฤษณะห์ ตุ) ภะคะวาน สฺวะยัม อินทราริ วฺยากุลัม โลกัม มฤฑะยันติ ยุเค ยุเค สำนวนอ่านออกเสียงอินเดีย เอเต จางชะกะลาฮะ ปุงสะฮะ กริชณัสตุ […]
เทวะตำนาน

มุณฑกกัณณิ อัมมัน

Murugesan Devi Upasaka

มุณฑกกัณณิ อัมมัน (முண்டககண்ணி அம்மன்/Mundakakanni Amman) เป็นเจ้าแม่ท้องถิ่นองค์หนึ่งในย่านมยิลาปปูร (மயிலாப்பூர்/Mylapore) ของเมืองเชนไน (சென்னை/Chennai) วัดของพระนางมีอายุประมาณ 500-1000ปี มีต้นไทรเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ของวัด ตำนานปุณยสถานแห่งนี้ กล่าวถึงโบราณกาลนานมาแล้ว สถานที่แห่งนี้มีสระบัว และต้นไทรเจริญอยู่ข้างสระ อยู่มาวันหนึ่งพระอัมพิกาได้ปรากฏองค์ในรูปแบบสวยมภู (เกิดขึ้นเอง) โดยปรากฏองค์วิคระหะจากปทุมชาติใต้ต้นไทร ด้วยเหตุนี้พระอัมพาจึงทรงมีนามว่า มุณฑกกัณณิ โดยมาจากศัพท์ตมิฬสองคำคือ มุณฑกัม (முண்டகம்/Mundakam) อันหมายถึง ปทุมชาติ และ กัณ (கண்/Kan) อันหมายถึง ดวงนัยน์เนตร  […]