อันว่า พระนามพระพิฆเนศ และ พิฆเนศวร ซึ่งนิยมกล่าวขานกันโดยชาวไทยนั้น มาจากนามสันสกฤตว่า วิฆเนศ และ วิฆเนศวร อันหมายถึง พระผู้เป็นเจ้าแห่งอุปสรรค โดยมาจากคำสันสกฤตสองคำคือ วิฆนะ (อุปสรรค,การกีดขวาง) สนธิกับ อีศะ/อีศวร (ผู้เป็นเจ้า) จึงได้รูป วิฆเนศ และ วิฆเนศวร และด้วยไทยนั้นได้รับรูปแบบการเขียน การอ่านแบบภาษาบังคละ และเหล่าภาษาในอินเดียตะวันออกเฉียงเหนือ รวมถึงปาลิภาษา (ภาษาบาลี) ซึ่งเป็นหนึ่งในบรรพบุรุษของภาษาบังคละก็ว่าได้ ซึ่ง ว สามารถเป็น พ ได้ จึงเป็น พิฆเนศ และ พิฆเนศวร ซึ่งทางภาษาไทยได้รับคำทั้งสองรูปแบบมาเป็นจำนวนมาก ซึ่งพบได้บ่อย แค่ขึ้นรถออกจากบ้านเห็นป้ายร้านค้าต่างๆก็จะพบ คำทั้งสองรูปแบบ ทั้ง ว และ พ เช่น วิทยา และ พิทยา หมายถึง วิชา ความรู้ วัฒนะ และ พัฒนะ หมายถึง […]
