ขอขอบพระคุณ “ประวัติศาสตร์นอกตำรา” ที่ให้ความอนุเคราะห์ในการเผยแพร่
Related Articles
ข้อความจากโศลกแรกของบท ศรี คณนายกาษฏกัม
एकदन्तं महाकायं तप्तकाञ्चनसन्निभम्। लम्बोदरं विशालाक्षं वन्देऽहं गणनायकम्॥ เอกทนฺตํ มหากายํ ตปฺตกาญฺจนสนฺนิภมฺ। ลมฺโพทรํ วิศาลากฺษํ วนฺเท(อ)หํ คณนายกมฺ॥ คำอ่าน เอกะทันตำ มะหากายำ ตัปตะกาญจะนะสันนิภัม ลัมโพทะรำ วิศาลากษำ วันเท’ฮำ คะณะนายะกัม อ่านออกเสียงสำเนียงอินเดีย เอกะดันตำ มะฮากายำ ตัปตะกาญจะนะซันนิภำ ลัมโบดะรำ วิซาลากชำ วันเด’ฮำ กห์ะณะนายะกัม คำแปล ข้าพเจ้าวันทาซึ่งพระคณนายก พระผู้ทรงพระทนต์เดียว พระผู้ทรงมีกายใหญ่โต พระผู้ทรงเรืองอร่ามดังทองคำ พระผู้ทรงมีพระอุทรอันมหึมา พระผู้ทรงมีพระเนตรกลมโต แจกคำศัพท์ – คณะ (ในที่นี้หมายถึงเหล่าบริวารแห่งองค์พระศิวะ) – นายกะ (ผู้เป็นนาย) – เอกะ (เลขจำนวนนับ หนึ่ง) – ทันตะ (ฟัน หรือ งา) – มหะ/มหา […]
บูชาพระแม่กาลีได้ไหม?
คำถามนี้เป็นคำถามยอดนิยมและมักพบได้บ่อยในกลุ่มผู้เริ่มมีจิตศรัทธา เริ่มมาปรนนิบัติบูชาใหม่ๆ พร้อมกับคำถามว่า พระกาลีบูชาในเคหสถานได้หรือไม่? ซึ่งคำตอบที่ออกมาจากกลุ่มผู้ศรัทธานั้นมีหลากหลายมาก บ้างว่าได้ บ้างว่าไม่ได้ บ้างว่า อย่าได้แคร์ ในวันนี้ผมจึงมีความประสงค์จะมาตอบข้อสงสัยในเรื่องนี้ ตรงนี้ผมขอกล่าวว่า พระกาลีเราสามารถบูชาได้ครับ ในส่วนนี้ผมต้องกล่าวไว้เลยว่า อันที่จริงพระกาลีมีสองภาวะ หรือสองรูปแบบ คือ เสามฺยะ กาลี (सौम्य काली/Soumya Kali) และ อุคระ กาลี (उग्रकाली/Ugra Kali) เสามฺยะ นั้นหมายถึง สง่างาม,อ่อนโยน และ อุคระนั้นหมายถึง ดุร้าย,น่าเกลียดน่ากลัว,น่าสยดสยอง,โกรธแค้น,รุนแรง ที่เรา(ควร)บูชากันนั้นจึงเป็น เสามฺยะ กาลี หรือ กาลีผู้ทรงความงดงาม อ่อนโยน เปี่ยมด้วยความการุณย์แห่งมารดา ซึ่งเราสามารถปรนนิบัติบูชาได้ดังเช่นเทพ-เทวีองค์อื่นๆ และสามารถทำการปรนนิบัติบูชาได้ในเคหสถาน โดยรูปเคารพของพระเทวีจักต้องแสดงถึง เสามฺยะ หรือ ความงาม แลความอ่อนโยน ความเมตตาการุณย์ ไม่ดุร้ายจนเกินไป หรือ น่าเกลียดน่ากลัวเหมือนนางปีศาจ นางรากษสใดๆ อีกทั้งควรได้รับการปรนนิบัติบูชาด้วยภักติ และอหิงสา ไนเวทยะ หรือ […]
พระเทวี กับ ใบสะเดา (เวปปิไล – Veppilai)
พระเทวี กับ ใบสะเดา ใบสะเดา (Neem leave) หรือ เวปปิไล (வேப்பிலை/Veppilai)ในภาษาตมิฬนั้นถือเป็นหนึ่งในเครื่องสักการะแก่เจ้าแม่ท้องถิ่นทั้งหลายในอินเดียตอนใต้ โดยเชื่อกันว่า ใบสะเดาสามารถขจัดโรคผิวหนัง และปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายได้ หนึ่งในที่มาของความเชื่อนี้ปรากฏอยู่ในตำนานของเทวสถาน ศรี เรณุกา ปรเมศวรี หรือ ศรี เรณุกามบาล แห่งปฏเวฑุ ดังนี้ กล่าวถึงเมื่อครั้งพระฤๅษีชมทัคนีผู้ภัสดาแห่งพระเรณุกาเทวีได้ถูกสังหารลงด้วยกษัตริย์ (บ้างว่า ท้าวการตวีรยารชุน บ้างว่า โอรสทั้งสามของท้าวเธอ) พระนางเรณุกาผู้ปดิวรัดาทรงเศร้าโศกเสียพระทัยยิ่ง อีกทั้งทรงตัดสินพระทัยที่จักปลงศพพระสวามี พร้อมกับตนเอง พระนางเรณุกาจึงทรงจัดเตรียมพิธีสังสการสุดท้ายแก่พระฤๅษีชมทัคนี พร้อมทั้งสละชีพของตนในกองเพลิงโดยหวังติดตามรับใช้ภัสดาไปในโลกหน้า หากแต่ด้วยพระประสงค์แห่งพระโยเคศวร ทรงประทานสายฝนโปรยปรายลงมาดับเพลิงอันร้อนแรงนั้น พระนางเรณุกาทรงฟื้นคืนชีพขึ้นพร้อมด้วยร่างกายที่พุพองจากเปลิวเพลิง มีเพียงพระพักตร์ที่มิต้องเปลิวอัคคี ทรงใช้เพียงใบสะเดาเป็นอาภรณ์ปกคลุมร่างกายเพื่อรักษาบรรเทาอาการจากแผลพุพองนั้น จากนั้นพระสทาศิวะ ทรงปรากฏองค์ขึ้น ทรงอำนวยพรแก่พระนางเรณุกา ให้พระนางได้รับการบูชาในฐานะพระเทวีผู้คุ้มครอง และขจัดโรคภัยไข้เจ็บ พระนางเรณุกา ทรงปรารถนาอยู่บนโลกเพียงแค่ พระเศียรเท่านั้น จึงปรากฏองค์เพียงแค่พระเศียร เป็นสวยัมภู มูรติ (รูปเคารพที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ มักเป็นหินที่มีรูปร่างแปลกจากธรรมชาติ) ส่วนพระวรกายนั้นไปยังโลกเบื้องบนพร้อมกับ พระมุนีศวร ชมทัคนี จากการที่พระนางทรงใช้ใบสะเดา (Neem leave) […]