(บทสมาธิระลึกถึงพระศีตลาเทวี และบทสดุดี)
वन्देऽहं शीतलां-देवीं रासभस्थां दिगम्बराम्।
मार्जनी कलशोपेतां शूर्पालङ्कृतमस्तकाम्॥
วันเท(อ)หํ ศีตลำ เทวีํ ราสภสฺถำ ทิคมฺพรามฺฯ
มารฺชนี กลโศเปตำ ศูรฺปาลํกฤตมสฺตกามฺฯ।
คำอ่าน
วันเทฮัม ศีตะลาม เทวีม ราสะภัสถาม (ราสะภะ-สฺถาม) ทิคัมพะราม
มารชะนี กะละโศเปตาม ศูรปาลังกฤตะ มัสตะกาม
อ่านออกเสียงสำเนียงอินเดีย
วันเดฮัม ชีตะลาม เดวีม ราสะภะ สฺถาม ดิกัมบะราม
มารจะนี กะละโชเปตาม ชูรปาลังกริตะ มัสตะกาม
คำแปล
ข้าพเจ้าขอน้อมไหว้ซึ่ง พระศีตลาเทวี (พระเทวีผู้ทรงความเยือกเย็น คือ ธาตุเย็นในการบรรเทา ปัดเป่าซึ่งอาการของโรค อันเกิดจากความร้อนในร่างกาย) พระผู้ทรงประทับบนลา พระนางผู้ทรงนุ่งลมห่มทิศ (ทรงเปลือยเปล่า)
พระผู้ทรงถือซึ่งกลศ (หม้อน้ำ) แลพัด/ไม้กวาด พระผู้ทรงมีบุ้งกี๋ประดับไว้อยู่เหนือพระเศียร
หมายเหตุ
หากใช้เพื่อสวดสมาธิระลึกถึง พึงใช้คำเริ่มต้นในการสวดสาธยายว่า ธฺยายามิ (ध्यायामि) อันมีความหมายว่า ข้าพเจ้าขอระลึกถึง แทนคำว่า วันเทฮัม (वन्देऽहं) ที่หมายถึง ข้าขอน้อมไหว้.
ข้อความจาก ศรี ศีตลา อัษฏกัม ในบทธยานะ และโศลกแรกของ อัษฏกะ สโตตระ
มุรุเกศัน เทวี อุปาสกะ
(กิตติกร อินทรักษา)
