ปาวาไฏรายัน บุตรชายแห่ง อังกาลัมมัน (Pavadairayan The son of Ankalamman)ปาวาไฏรายัน (பாவாடைராயன் / Pavadairayan)นั้น ถือเป็น เทพท้องถิ่น หรือ เทพผู้พิทักษ์หมู่บ้าน และเทพประจำตระกูลองค์หนึ่งของชาวตมิฬ นับถือเป็นบุตรของอังกาลัมมัน ภายในวัดของพระอังกาละ ปรเมศวรี มักมีศาลของ ปาวาไฏรายันอยู่ทุกวัด
ตำนานกล่าวถึงครั้งพระศิวะต้องคำสาปของพระสรัสวตี และประสบวิบากกรรมจากการตัดเศียรที่ห้าของพระพรหมา พระศิวะทรงระหกระเหินภิกขาจารไปทุกหนแห่ง จนกระทั่งมาถึงบ้านของ เปตตาณฑะวัน (பெத்தாண்டவன் / Petthandavan) โจรผู้ปล้นชิงทรัพย์มาทะนุบำรุงหมู่บ้านตน กับ เปตตาณฑัจจิ (பெத்தாண்டச்சி / Petthandacchi) ผู้ภรรยา ซึ่งกำลังทุกข์ร้อนใจจากการไม่มีบุตรสืบสกุล
เมื่อสองสามีภรรยาเห็น พระโยคี มาขอภักษาหาร จึงกระทำการต้อนรับ และตระเตรียมอาหารถวายอย่างดี นางเปตตาณฑัจจิเมื่อแลเห็นพระพักตร์อันสว่างผุดผ่องของพระโยเคศวร ก็เกิดความเลื่อมใสศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง ว่า ต้องเป็นเทพเทวาจำแลงตนมาโปรด จึงกล่าวถึงความทุกข์ร้อนในใจต่อพระโยเคศวร พระโยเคศวร จึงประทานผงวิภูติเป็นประซาด เมื่อทานแล้วก็จะได้บุตรสมความปรารถนา
นางเปรตตาณฑัจจิเมื่อรับประซาดนั้นไม่นานก็มีครรภ์ และ ให้กำเนิดบุตรชายให้ชื่อว่า กัลวิกาตตาน (கல்விகாத்தான் / Kalikatthan) อันหมายถึงผู้คุ้มครองหมู่บ้าน กัลวิกกาฑุ (கல்விக்காடு / Kalvikadu) เมื่อกัลวิกาตตาน อายุ5ปี ก็เข้ารับการเรียนศาสตร์ศิลป์ต่างๆ จนกระทั่งเติบโตเป็นหนุ่ม เปตตาณฑะวัน หวังให้ลูกชายมาสืบช่วงเป็นผู้นำหมู่บ้าน และหัวหน้าโจรต่อจากตน แต่กัลวิกาตตานไม่เห็นด้วยต่อการอยู่เพื่อปล้นฆ่าชิงทรัพย์ ทำให้เปตตาณฑะวันโกรธเป็นย่างมาก และขับไล่กัลวิกาตตาน ออกจากหมู่บ้าน กัลวิกาตตานระหกระเหินไปเลื่อยๆ จนกระทั่งพระอาทิตย์อัสดง ภายใต้ความมืดเขาได้คำรามด้วยความโกรธ บัดนั้น พระอังกาละ ปรเมศวรี ผู้เป็นภาคอวตารของพระอาทิปราศักติ ก็ปรากฏองค์ขึ้นพร้อมพระรัศมีอันเจิดจรัส
กัลวิกาตตาน ตื่นตระหนกตกใจ แล้วก็ล่าวถามขึ้นว่า ท่านคือใคร? พระเทวีจึงตรัสขึ้น ลูกเอ๋ย! อย่าได้กลัว ข้าคือ ส่วนหนึ่งของ อาทิ ปราศักติ อังกาละ ปรเมศวรี ข้ารอเจ้ามานานแล้ว มีแต่เจ้าเท่านั้นที่ช่วยเหลือข้าได้ ขอเจ้าจงพบข้าอีกครั้งที่วัดของข้า ในวันเดือนดับ
ในวันเดือนดับกัลวิกาตตาน ได้เข้ารับใช้บูชาต่ออังกาลัมมัน จนพระนางพึงพอพระทัยเป็นอย่างยิ่ง และทดสอบความภักดีของเขาด้วยการขอ ลำใส้ ของกัลวิกาตตาน ผ่านชายผ้าส่าหรี หรือ ปาวาไฏ (பாவாடை / Pavadai) กัลวิกาตตานไม่ลังเลหยิบมืดมาตัดผ่าลำใส้ของตน มาถวายบนผ้าส่าหรีของพระอังกาลิ พระนางทรงพึงพอพระทัยต่อความภักดีเป็นอย่างยิ่งในนามพระมหามายาจึงประทานพรให้หายจากการเจ็บปวดและกลับมาเป็นปกติ และอำนวยพรให้เป็นเทพ คอยรับใช้และช่วยเหลือกิจของพระนาง ในฐานะบุตร พร้อมทั้งอำนวยพรให้เป็นกาวัล เดย์วัม (காவல் தெய்வம் / Kaaval Deivam) หรือ เทพผู้พิทักษ์หมู่บ้าน และ กุละ เดย์วัม (குல தெய்வம் / Kula Deivam) หรือ เทพประจำตระกูล ของพระสาวกร่วมกับพระนาง และให้มีศาลสถิตอยู่ในทุกๆวัดของพระนางในนาม อังกาละ ปรเมศวรี และประทานนามใหม่ว่า ปาวาไฏรายัน
เทวลักษณะของปาวาไฏรายันนั้นมีลักษณะเหมือน กาวัล เดย์วัม ที่เป็นบุรุษอื่นๆ ทรงเป็นบุรุษที่ดูเข้มดุดัน ทรงดาบเป็นอาวุธ บ้างปรากฏคู่กับอังกาลัมมันในรูปเด็กน้อยบนพระเพลา (ตัก) และถือเป็น กาวัล เดย์วัม องค์เดียวที่ได้ประทับใกล้ชิดกับพระเทวีถึงขั้นนั่งบนพระเพลาของพระแม่
ภาพประกอบ: พระอังกาละ ปรเมศวรี แห่ง ศูไล ในเชนไน (Ankala Parameshwari,Soolai,Chennai) ซึ่งทรงวรกายแดงสี่กร ทรงแสดงอภยหัสตะ (การคุ้มครอง),วรทะหัสตะ (การให้พร),ตรีศูล และ ถ้วยกปาละ ปาวาไฏรายันปรากฏรูปเป็นเด็กน้อยบนพระเพลา
พระปฏิมา ปาวาไฏรายัน ในรูปหนุ่มเข้มดุดัน พร้อมบริวารทันสมัย
เรียบเรียงนำเสนอโดย มุรุเกศัน เทวี อุปาสกะ
