เกร็ดความรู้ เทวะตำนาน

นักปรัชญา และชคัทคุรุทั้งสามจากอินเดียตอนใต้

1.อาทิ ศังกราจารย์
ชคัทคุรุ ศรี อาทิ ศังกราจารย์ (जगद्गुरु श्री आदि शङ्कराचार्य/Jagad Guru Shri Adi Shankaracharya) ท่านถือกำเนิดขึ้นที่แคว้นเจระ (ปัจจุบันคือ เกรละ) ทางตะวันตกเฉียงใต้ของอนุทวีปอินเดีย ท่านเป็นผู้เผยแพร่หลักปรัชญาอัทไวตะ เวทานตะ (अद्वैत वेदान्त/Advaita Vedanta) ซึ่งกล่าวถึง พรหมัน เป็นความจริงแท้ ความจริงหนึ่งเดียวสูงสุด ไร้รูป ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในจักรวาลเป็นเพียงมายาของพรหมัน กล่าวกันว่า ชคัทคุรุ ศรีอาทิ ศังกราจารย์นั้นเป็นอวตารของพระทักษิณามูรติ (श्रीदक्षिणामूर्ति/Shri Dakshinamurti) หรือ พระศิวะในภาคของปรมคุรุ (บรมครู)(ภาพที่ปรากฏอยู่ในโคปุรัมทางเข้าวัดแขกสีลม) และอยู่ในโลกนี้เพียงแค่ 32ชันษา เท่านั้น ก็บรรลุนิรวาณ ซึ่งท่านนั้นได้เข้าบวชเป็นสันยาสี ตั้งแต่มีอายุเพียง 8ชันษา.

2.รามานุชาจารย์
ชคัทคุรุ ศรี รามานุชาจารย์ (जगद्गुरु श्री रामानुजाचार्य/Shri Ramanujacharya) ท่านถือกำเนิดที่ ติรุเปรุมบุดูร ใกล้กับกาญจีปุรัม ในแคว้นโจฬะ (ปัจจุบันอยู่ในรัฐตมิฬนาฏุ) ทางตอนใต้ของอนุทวีปอินเดีย ท่านเป็นคุรุในศรีไวษณวะ หรือ ศรีสัมประทายะ (श्रीवैष्णव/Sri Vaishnava – श्री सम्प्रदाय/Sri Sampradaya) และเป็นผู้เผยแพร่หลักปรัชญาวิศิษฏาทไวตะ เวทานตะ หรือ วิศิษฏะ อัทไวตะ เวทานตะ (विशिष्टाद्वैत वेदान्त/Vishista-Advaita Vedanta) ซึ่งกล่าวถึง พรหมัน เป็นความจริงแท้ คือ พระมหาวิษณุ และชีวาตมัน พร้อมสสารต่างๆ คือ องค์ประกอบของพระวรกายแห่งปรมพรหม หรือ พรหมันนั้น
เชื่อกันว่า ศรี รามานุชาจารย์ เป็นอวตารแห่ง เศษะนาค (शेष नाग/Shesha Naga) ซึ่งเป็น ลักษมัน ในเตรตายุค และพลรามะ (บะละรามะ) ในทวารปายุค และในกลียุคนี้ คือ รามานุชะ ท่านอยู่เผยแพร่คำสอนบนโลกนี้ถึง 120ชันษาด้วยกัน โดยท่านได้ถือกำเนิดขึ้นภายหลัง ชคัทคุรุ ศรีอาทิ ศังกราจารย์ บรรลุนิรวาณไปแล้ว 267ปี.

3.มัธวาจารย์
ชคัทคุรุ ศรี มัธวาจารย์ (जगद्गुरु श्री मध्वाचार्य/Jagad Guru Shri Madhvacharya) ท่านถือกำเนิดขึ้นในหมู่บ้านปาชกะ ใกล้กับอุฑุปิ ในตุลุนาฏุ (ดินแดนของชาวตุลุ)(ปัจจุบันคือ เขตทักษิณกันนฑะ ในกรรนาฏกะ) ทางชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของอนุทวีปอินเดีย ท่านเป็นคุรุของไวษณวะ สายพรหมะ สัมประทายะ (ब्रह्म सम्प्रदाय वैष्णव/Brahma Sampradaya Vaishnava) และเป็นผู้เผยแพร่หลักปรัชญา ทฺไวตะ เวทานตะ (द्वैत वेदान्त/Dvaita Vedanta) ซึ่งกล่าวถึง พรหมัน (ศรีกฤษณะ หรือ มหาวิษณุ) และ ชีวาตมันแต่ละชีวาตมันนั้นแตกต่างกัน มีความเป็นเฉพาะของตนเอง
เชื่อกันว่า ศรี มัธวาจารย์ เป็นอวตารของพระวายุเทพ (वायुदेव/Vayudeva) ซึ่งเป็น หนุมาน (हनुमान/Hanuman) ในเตรตายุค และ ภีมะ (भीम/Bhima) ในทวารปายุค โดยอาจารย์ มัธวะได้ถือกำเนิดอุบัติขึ้นหลังรามานุชาจารย์บรรลุนิรวาณไปแล้ว 101ปี และอยู่เผยแพร่คำสอนบนโลกนี้ถึง 79ปีด้วยกัน